Γονεική σύγκρουση

Η επίδραση της γονεικής σύγκρουσης στον ψυχισμό του παιδιού.

Οι σχέσεις των γονέων συχνά περνούν από διάφορα στάδια μέχρι να ωριμάσουν. Κατά τη διάρκεια αυτής της «εξέλιξης», οι συγκρούσεις μπορεί να είναι συχνές στην καθημερινότητα μίας οικογένειας και φυσικά δεν διαφεύγουν της προσοχής του παιδιού. Οι γονείς, λοιπόν, μπορεί να μαλώνουν σε μια στιγμή που το παιδί είναι τελείως απορροφημένο σε κάτι άλλο. Το χειρίζεται εναποθέτοντας την όλη εμπειρία μέσα του για να την ελέγξει. Λειτουργεί μέσα του μια μόνιμη κατάσταση γονιών που μαλώνουν και στο εξής ένα ποσό ψυχικής ενέργειας στρέφεται στον έλεγχο μίας κακής σχέσης, καθώς έτσι τη βιώνει ψυχικά το παιδί. Σε ορισμένες στιγμές αναλαμβάνει η κακή σχέση, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί εσωτερικά και τότε το παιδί συμπεριφέρεται σαν να κατέχεται από τους φιλονικουντες γονείς. Το βλέπουμε σαν επιθετικό, απειλητικό, παράλογο, ακατάστατο, ευερέθιστο, ανυπόμονο.

Αυτό μας οδηγεί λοιπόν να αναγνωρίσουμε ότι η συμπεριφορά ή το πρόβλημα που μπορεί να αναπτύξει ένα παιδί δεν είναι μια προσωπική του υπόθεση αλλά αφορά και είναι αποτέλεσμα του οικογενειακού του περιβάλλοντος. Είναι σημαντικό οι γονείς να γνωρίζουν ότι η συμπεριφορά ενός παιδιού σχετίζεται άμεσα με τη δική τους σχέση ως σύντροφοι όπως και με τη στάση τους απέναντι στο παιδί. Τα παιδιά που αναπτύσσουν πρόβλημα προκαλούν τους γονείς να κάνουν αλλαγές και να δώσουν έτσι λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Σε δυσλειτουργικές οικογένειες που οι γονείς χάνουν την δυνατότητα να ασκήσουν έλεγχο τα παιδιά μπορεί να αναπτύξουν προβληματικές συμπεριφορές. Γονείς για παράδειγμα που δεν μπορούν να ασκήσουν πειθαρχία και δίνουν υπερβολική ελευθερία στα παιδιά τους διαμορφώνουν επιθετικά παιδιά. Φτάνουμε να μιλάμε για ένα επιθετικό παιδί όταν αυτό ξεκινά να γίνεται επικίνδυνο για τον εαυτό του ή για τους άλλους και τότε πρέπει να εξετάσουμε το ζήτημα των ορίων και τον τρόπο που τίθενται